12 maart 2014
Wie heeft de kaas van de trainers in Nederland gepikt?
In het verhaal wordt beschreven hoe twee muizen, Snel en Snuffel, en twee minimensjes, Peins en Pieker, op zoek zijn naar kaas in een doolhof. Op een gegeven moment vinden ze een grote hoeveelheid en eten ze elke dag hun buikje rond. Volgens mij kunnen we allemaal in deze grote hoeveelheid kaas de trainersmarkt herkennen van een aantal jaren geleden. De bomen groeiden tot aan de hemel. Opdrachtgevers hadden ruime budgetten voor training en ontwikkeling. Het leek niet op te kunnen en niets was te gek. En wat het uiteindelijk opleverde in de praktijk was lang niet altijd even relevant. Bergen kaas dus!
In het boek wordt beschreven hoe de voorraad kaas steeds kleiner werd en “opeens” op raakt. Dat de voorraad geleidelijk was afgenomen had niemand gemerkt. En dat de laatste stukjes al niet zo lekker meer smaakten als in het begint daar hadden ze ook geen acht op geslagen.
Is dit niet precies hoe het de afgelopen jaren ook is gegaan op de trainersmarkt?! En niet alleen is de hoeveelheid kaas langzaam minder geworden. Het is ook nog eens drukker geworden in ons doolhof. Steeds meer trainers proberen van dezelfde kaas te eten. Er worden concessies gedaan aan het soort opdrachten en het tarief. Grote bureaus worden overgenomen. Er gaan partijen failliet en er zijn trainers die nauwelijks nog kunnen rondkomen.
En terwijl de markt verandert, blijven de meeste van ons gewoon doen wat we altijd gedaan hebben. We bieden trainingsdagen aan, stoppen onze stiften in onze koffer (en soms een laptop en een beamer) en gaan op pad.
Wat mij betreft gaat het gezegde “als je doet wat je altijd deed, krijg je wat je altijd kreeg” dan ook niet altijd op. De kans is namelijk groot dat je steeds minder krijgt en uiteindelijk niets meer krijgt! Maar waarom zijn de meeste trainers dan nog zo conventioneel?
De hoeveelheid kaas brengt uitdagingen, en soms ook simpelweg problemen, met zich mee. We geven de crisis de schuld. We wachten tot de markt weer aantrekt. En ondertussen blijven we ons blindstaren op de kaas die er nog wel is en proberen uit alle macht daar een hapje van te krijgen.
Terug naar het boek. Snel en Snuffel gaan, zoals ze altijd gedaan hebben, op zoek naar nieuwe kaas. Maar Pieker en Peins blijven zitten op de plek waar ze altijd hebben gezeten en waar ze de kaas voor het laatst hebben gezien. Ze analyseren, zoeken naar een schuldige (wie heeft de kaas gepikt?), krijgen medelijden met zichzelf en dromen over nieuwe kaas. Pieker komt dan (eindelijk) tot het inzicht dat ze op deze manier hun oude kaas niet terugkrijgen en ook niet aan nieuwe kaas gaan komen. Hij vertrekt ook, net als Snuffel en Snel, op zoek naar nieuwe kaas.
Hier wordt het natuurlijk interessant. Want op pad gaan op zoek naar nieuwe kaas hoe doe je dat dan? En is die kaas er wel? En waar ligt die dan?
Wat mij betreft ligt de uitdaging voor trainers er met name in om beschikbare (technologische) ontwikkelingen zo goed mogelijk in dienst te stellen van zowel de opdrachtgever als de deelnemer. Blended learning dus! We moeten echt innoveren! Mijn visie is dat je als trainer over 10 jaar geen werk meer hebt als je dit niet doet. Dat is ook exact wat het achterblijvende minimensje Peins overkwam in het boek.
Maar hoe dan? Ik constateer dat veel trainers vanuit de vraag van de opdrachtgever vaak direct denken in het middel (de trainingsdag). Daarmee stellen we eigenlijk het middel, de trainingsdag, centraal en niet de vraag van de opdrachtgever. Wat mij betreft is een trainingsdag maar 1 van de middelen die je zou kunnen inzetten. Maar zijn er nog veel meer…..Volgens mij kunnen we hier ook veel leren vanuit de marketing en communicatie hoek. Bij eenmarketingcampagne wordt gekeken naar de boodschap die overgebracht moet worden en vervolgens naar het meest geschikte medium om deze boodschap over te brengen. De ene keer is dit radio, de andere keer televisie of Social Media, etc.
Ik heb het afgelopen jaar met veel trainers, medewerkers van grote trainingsbureaus en opdrachtgevers gesproken. Regelmatig heb ik mij verbaasd over uitspraken en visies. Zoals bijvoorbeeld een groot trainingsbureau waarbij werd gezegd “dit (online leren) pas niet in ons businessmodel, wij verkopen dagdelen”. Of trainers die zeggen dat online leren niets voor ze is omdat ze nu eenmaal veel liever voor de groep staan. Wie of wat staat centraal? De klant of jijzelf, jouw organisatie en/of jouw businessmodel?!
Ik vind mijzelf een trainer in hart en nieren. Waar maak je mij blij mee? Als ik mijn deelnemers kan zien, voelen en misschien zelfs wel ruiken!
Maar ik geloof in essentie dat het niet gaat om mij als trainer en wat ik toevallig leuk vind om te doen (en ook nog eens goed in ben). Het gaat om wat de opdrachtgever wil bereiken en wat de deelnemers willen leren. En hoe dat het beste bereikt kan worden. Ik geloof dat hier ons bestaansrecht ligt op lange termijn. De klant echt centraal! En daar ligt dus mijn kaas. En atsync groeit, tegen de conjunctuur in. En het leuke is dat hier echt nog veel meer kaas te vinden!
In het boek ontdekt Pieker dit ook. Hij gaat op pad en komt onderweg tot allerlei nieuwe inzichten. Uiteindelijk vindt hij een grote hoeveelheid nieuwe kaas. En daar aangekomen komt hij erachter dat Snuffel en Snel deze voorraad kaas al veel eerder hadden ontdekt.
Wat zijn dan de inzichten van Pieker in het verhaal:
• Houd je Kaas in de gaten, zodat je het merkt als hij oud wordt;
• Wie niet verandert sterft uit;
• Hoe sneller je afstand neemt van je oude kaas, des te sneller vind je nieuwe;
• Als ik me sneller aan een verandering zou aanpassen, zou dat alles een stuk eenvoudiger maken;
• Het is veiliger om op zoek te gaan, dan zonder Kaas te blijven zitten;
• Als ik me nieuwe Kaas voorstel, komt die dichterbij, al heb ik hem nog niet gevonden;
• Hoe sneller je afstand neemt van je oude Kaas, des te sneller vind je nieuwe.
Ik zie mijzelf als een Snuffel/Snel muisje die de nieuwe hoeveelheid kaas al eerder heeft ontdekt. En zich ondertussen vol verbazing afvraagt waar de rest blijft. Ben jij een Pieker minimensje?
Wij helpen je graag op weg door dit doolhof!
In de leertrajecten “De Perfecte Online Training, ontdek nu hoe!” en “Blended Learning, Let’s Mix!” of een incompany traject gaan we verder dan een aantal leuke online werkvormen. We gaan ook in op het (her)ontwerpen van een online of blended leertraject, (online) didactiek, de uitvoering en de evaluatie. Je krijgt de techniek in de vingers om de trainingen soepel te laten verlopen, en daar hoef je zeker geen techneut voor te zijn.
De klant en de leervraag centraal (en niet het middel) is wat ons betreft een weg die leidt naar nieuwe kaas! We beantwoorden graag je vragen en verkennen samen de behoeften. We denken graag met je mee!
Mijn favoriete quote (Chinees gezegde) is: “when the wind of change blows, some build walls others windmills”. Laten we samen windmolens bouwen en mooie en goede interventies ontwikkelen waar we de klant het beste mee helpen!
En laten we de tips van Pieker eens op onszelf toepassen. Net als sommige onderwerpen die we altijd zo goed aan onze deelnemers weten uit te leggen zoals omgaan met verandering, klantgerichtheid, etc. Of je nu trainer bent of niet. Veranderingen zijn er altijd.
Dit artikel is geschreven door Marion Reijerink. Zij is bedrijfskundige en na meer dan 10 jaar ervaring in het bedrijfsleven werkt zij nu al geruime tijd als trainer en coach. In 2011 heeft zij atsync opgericht vanuit de missie dat zij trainers en organisaties wil ondersteunen bij het inzetten van live online leren. In 2012 is Marion Reijerink door de Nederlandse Orde van Beroepstrainers (NOBTRA) uitgeroepen tot “Trainer van het Jaar”.
In Nederland geldt atsync als dè expert op het gebied van blended & live online interactief leren en samenwerken
